In de bouw is veel loos. Materialen worden herbruikbaar, energie hernieuwbaar en verbruik moet omlaag. In veel wijken worden woningen volgens NOM (nul op de meter) standaarden gerenoveerd. Er is behoeft aan gebouwen die mee kunnen met de vraag van de toekomst. Op het gebied van functionaliteit, capaciteit, duurzaamheid, design en comfort moet het gebouw of woning bij de wensen van de toekomst passen. Maar bij deze wensen behoren ook de wensen van de eindgebruiker. Vraag is of de wens van de eindgebruiker/bewoner voldoende wordt meegenomen in de bouwplanning. Bij zorginstellingen is bijvoorbeeld bekend dat bewoners relatief weinig zaken weten te benoemen die van belang zijn voor het gebouwgebruik. Teamleiders en facilitair personeel daarentegen weten veel meer te benoemen omdat ze ook actief aanwezig zijn in de gebouwen. Toch is het uiteindelijk de bestuurder die de beslissingen maakt maar vaak de minste opmerkingen heeft over de comfort gerelateerde zaken in gebouwen.
Ook steeds meer artikelen in de wetenschappelijke literatuur laten zien dat de gebruiker centraal moet staan in de ontwikkeling van industriële en consumentenproducten. Er is een trend te zien die user-centered innovation wordt genoemd waarbij een innovatie volledig plaatsvindt door naar de wens van de gebruiker te kijken. Het wordt steeds makkelijker voor gebruikers om zelf te ontwerpen omdat er steeds meer voorhanden is op internet. We moeten dus naar een nieuwe manier van bouwen gaan waar we denken in relaties in plaats van opdrachten en van processen in plaats van projecten waarbij het contact met de gebruiker (de menselijke factor) van extreem belang is.